توجه داشته باشید که برنامه‌نویسی زنده همیشه نباید با یک آموزش برنامه نویسی صفحه خالی شروع شود: مربیان ممکن است کد شروعی را به دانش‌آموزان بدهند که فقط بر مفاهیمی که قبلاً تسلط دارند متکی است و سپس آن را گسترش دهند یا با کدنویسی زنده تغییر دهند. مربیانی که از برنامه نویسی زنده استفاده می کنند باید اطمینان حاصل کنند که یادگیرندگان پس از سخنرانی ها مطالب مرجع در دسترس دارند، مانند کتاب درسی، اما همچنین باید بدانند که دانش آموزان در هر سنی به طور فزاینده ای برای کسب اطلاعات به سایت های پرسش و پاسخ مانند Stack Overflow مراجعه می کنند.

نکته 4: از دانش آموزان بخواهید پیش بینی کنند

هنگامی که مدرسان از کدنویسی زنده استفاده می کنند، معمولاً برنامه را چندین بار در طول توسعه آن اجرا می کنند تا نشان دهند که چه کاری انجام می دهد. تحقیقات شگفت‌انگیز از آموزش همتایان در آموزش فیزیک نشان می‌دهد که یادگیرندگانی که یک نمایش را مشاهده می‌کنند بهتر از کسانی که نمایش را ندیده‌اند، یاد نمی‌گیرند [15] و آموزش برنامه نویسی در واقع، بسیاری از یادگیرندگان نتیجه نمایش‌ها را پس از آن به اشتباه به خاطر می‌آورند [16]. به عبارت دیگر، تظاهرات در واقع می تواند بی فایده یا به طور فعال مضر باشد.

کلید مؤثرتر کردن نمایش ها این است که یادگیرندگان را قبل از اجرای نمایش، پیش بینی کنند. مهمتر از همه، پیش بینی آنها باید به نحوی ثبت یا عمومی شود، به عنوان مثال، با بالا بردن دست، با بالا نگه داشتن کارت های نشانه گذاری شده با A، B، C، یا D، یا با صحبت با همسایه خود. ما حدس می زنیم که نیش اشتباه بودن عمومی باعث می شود یادگیرندگان توجه بیشتری داشته باشند و در مورد آنچه می آموزند تأمل کنند. صرف نظر از صحت این فرضیه، مربیان باید مراقب باشند دانش‌آموزانی را که اشتباه پیش‌بینی کرده‌اند تنبیه یا انتقاد نکنند، بلکه باید از آن پیش‌بینی‌های نادرست به عنوان انگیزه‌ای برای کاوش و توضیح بیشتر استفاده کنند.

نکته 5: از برنامه نویسی زوجی آموزش برنامه نویسی استفاده کنید

برنامه نویسی جفتی یک روش توسعه نرم افزار است که در آن 2 برنامه نویس یک کامپیوتر را به اشتراک می گذارند. یک نفر (به نام راننده) تایپ می کند، در حالی که دیگری (به نام ناوبر) نظرات و پیشنهادات خود ایرانیان سایبر را ارائه می دهد. این دو نقش را چندین بار در ساعت تغییر می دهند. برنامه نویسی زوجی یک تمرین خوب در برنامه نویسی واقعی [17] و همچنین روش خوبی برای آموزش است [18]. شرکا نه تنها می توانند در طول تمرین های عملی به یکدیگر کمک کنند، بلکه می توانند در هنگام ارائه راه حل، تصورات اشتباه یکدیگر را نیز روشن کنند.

هر دو طرف درگیر در برنامه نویسی زوجی در حین انجام آن یاد می گیرند. ضعیف‌تر از قوی‌تر آموزش‌های فردی می‌گیرد، در حالی که قوی‌تر با توضیح دادن و با مجبور شدن به تکرار یاد می‌گیرد. چیزهایی که ممکن است مدتی به آنها فکر نکرده باشند. هنگامی که از برنامه نویسی زوجی استفاده می شود، مهم است که همه افراد را به صورت جفت قرار دهید، نه فقط یادگیرندگانی آموزش برنامه نویسی که ممکن است با مشکل مواجه شوند، به طوری که هیچ کس احساس کند که متمایز نیست. همچنین مهم است که افراد 3 یا 4 بار در ساعت نقش‌ها را در هر جفت عوض کنند تا شخصیت قوی‌تر در هر جفت بر جلسه غالب نشود.

نکته 6: از نمونه های کار شده با اهداف فرعی برچسب دار استفاده کنید

یادگیری برنامه نویسی شامل یادگیری نحو و معناشناسی یک زبان برنامه نویسی است، اما همچنین شامل یادگیری نحوه ساخت برنامه است. یک راه خوب برای راهنمایی دانش‌آموزان از طریق ساختن برنامه‌ها، استفاده از مثال‌های کار شده است: راهنمای گام به گام که نشان می‌دهد چگونه یک مشکل موجود را حل کنید.

مربیان معمولاً نمونه های برنامه نویسی مشابه بسیاری را برای تمرین کردن زبان آموزان ارائه می دهند. اما از آنجایی که زبان آموزان مبتدی هستند، ممکن است شباهت بین مثال ها را نبینند: یافتن بیشترین میزان بارندگی از لیست اعداد و یافتن اولین نام خانوادگی بر اساس حروف الفبا از لیست نام ها ممکن است برای زبان آموزان مشکلات کاملاً متفاوتی به نظر برسد، حتی اگر برنامه نویسان پیشرفته تر این کار را انجام دهند. آنها را به عنوان ایزومورف تشخیص دهید.

مارگولیوکس و موریسون و همکاران. [19-21] نشان داده‌اند برنامه نویسی که دانش‌آموزان وقتی نمونه‌های کار شده به مراحل (یا اهداف فرعی) تقسیم می‌شوند که نام‌ها (یا برچسب‌ها) به آنها داده می‌شود، عملکرد بهتری دارند. شباهت‌های بین مشکلات کدنویسی و برقراری ارتباط مؤثرتر با همسالان و مربیان. سپس یادگیرندگان می توانند برچسب ها را برای کارهای آینده که خودشان انجام می دهند اعمال کنند.نکته 7: به یک زبان بچسبید